Πράξη δεύτερη.
Είσαι ερωτευμένος. Τα Χριστούγεννα έχουν πρόσωπο τώρα. Είναι το πρόσωπο του άλλου σου μισού.
Είναι νύχτες μπροστά στο τζάκι, κοιτώντας τη φωτιά.
Είναι βόλτες στην φωτισμένη πόλη, χωρίς σκοπό, απλά για να είστε μαζί, απλά για την αγκαλιά.
Είναι το δέντρο που θα στολίσετε μαζί, γελώντας και βάζοντας σαχλά Χριστουγεννιάτικα τραγούδια να παίζουν στο ραδιόφωνο, έτσι, για το καλό.
Είναι το πρωινό της παραμονής, που θα ξυπνήσετε αξημέρωτα από τα κουδούνια των μικρούληδων που λένε τα κάλαντα- αλλά δεν σας νοιάζει. Ξυπνήσατε αγκαλιά. Η ζωή είναι ωραία. Είναι μπροστά σας. Είστε μαζί.
Πράξη τρίτη.
Είσαι γονιός. Τα Χριστούγεννα έχουν άλλη διάσταση πια. Παίζεις ξανά την πρώτη πράξη από την ανάποδη αυτή τη φορά. Γίνεσαι πάλι παιδί, μέσα από τα μάτια του παιδιού σου τώρα.
Είναι εκδρομές στα χιόνια, χιονάνθρωποι και χιονοπόλεμος.
Είναι αγκαλιές στον καναπέ και φλιτζάνια με ζεστή σοκολάτα στα χέρια.
Είναι παιδικές ταινίες στην τηλεόραση και παιδικά γέλια στο σαλόνι.
Είναι το Όσκαρ σκηνοθεσίας για την εναπόθεση των δώρων στο σαλόνι, χωρίς να σας πάρουν χαμπάρι- Θα φάτε τον κουραμπιέ, θα πιείτε το γάλα, θα αφήσετε ίχνη από πατημασιές στο χαλί – όλα με προσοχή και όλα όπως θα έπρεπε να γίνουν αν ήσασταν ο αληθινός Άγιος Βασίλης.
Είναι η λάμψη στα μάτια των μικρούληδων όταν αντικρύζουν τα δώρα τους, είναι οι φωνές χαράς όταν το βγάζουν από το κουτί.
Είναι η μαγική ελπίδα που υπάρχει για τη ζωή – είναι το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων.
Είναι παιδιά. Για λίγα μόνο Χριστούγεννα ακόμα…
