Αχχχ...τα μικρά, τα «ξωτικένια» Καλικαντζαράκια, πάντα σκέφτονται, με παράπονο είναι η αλήθεια, πως αν ήταν «καλά καλικαντζαράκια», τότε εκείνος ο γέροντας, με την ευγενική φυσιογνωμία, δεν θα τα «ξεχνούσε» κι ούτε θα τα «τιμωρούσε», αφήνοντάς τα χωρίς δώρο, τέτοιες μέρες γιορτής. Εκείνος, έχουν ακούσει να λένε οι «άνθρωποι» στα δικά τους παιδάκια και δείχνουν πολύ σοβαροί, φέρνει δώρα μόνο στα «καλά παιδιά»! Τα υπόλοιπα, ξέρετε, τα «άτακτα», τα «ζωηρά», εκείνα που δεν τρώνε το φαγητό τους, εκείνα που δεν διαβάζουν τα μαθήματά τους, εκείνα που μπλα-μπλα-μπλα (είναι και μακρύς ο κατάλογος των «αμαρτημάτων») δεν έχουν λόγο να περιμένουν δώρο...μα τι τεράστια δυστυχία! Να περιμένεις έναν ολόκληρο χρόνο, αγαλματάκι ακούνητο κι αγέλαστο, για να έρθει η στιγμή, που θα γράψεις ένα γράμμα, ξεκινώντας, κάπως έτσι: «Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, τη χρονιά που πέρασε, ήμουν ένα καλό παιδί και γι' αυτό φέρε μου το «τάδε» παιχνίδι, αν χωράει στο έλκηθρό σου», για να πάρεις τελικά εκείνο το παιχνίδι, να το χαρείς για λίγες μέρες, γιατί μετά πάλι ξεκινάει η νέα χρονιά, που πάλι θα πρέπει να είσαι «καλό παιδί», για να πάρεις ακόμα ένα δώρο...ουφ...θλίψη και βαρεμάρα, σκέφτονται τα Καλικαντζαράκια, που τελικά βρίσκουν πιο ενδιαφέρον και διασκεδαστικό, να πριονίζουν το δέντρο της Γης, από το να περιμένουν και να περιμένουν και να περιμένουν.
Μια στιγμή! Δεν άκουσα καλά! Τι ακριβώς εννοείτε, όταν μου λέτε πως πρέπει να προσγειωθώ στην πραγματικότητα, πως τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει κι έρχεστε εδώ μπροστά μου και μου λέτε: «Δεν υπάρχουν Καλικαντζαράκια...» και πώς το είπατε το άλλο; «Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης...»;; Α, μπα...μέγα λάθος κάνετε, αν νομίζετε πως εδώ θα βρείτε έστω και έναν, που θα πιστέψει στα όσα λέτε. Να, τώρα δα, βλέπω μπροστά μου, δυο ζευγάρια μάτια γουρλωμένα, να προσπαθούν να ζωγραφίσουν κάτι ξεχωριστό, για τον Άγιο Βασίλη και τους ταράνδους του, αφού με τα γράμματα, δεν τα πάμε και πολύ καλά, ακόμα. Ψιθυρίζουν μεταξύ τους, σκέφτονται τι θα τους άρεσε να βρουν κάτω από το δέντρο κι από ότι κατάφερε να πιάσει το αυτί μου, μάλλον όλη αυτή η «ιεροτελεστία» δεν περιλαμβάνει το «ιστορικό», σχετικά με το πόσο «καλά παιδιά» ήταν τη χρονιά που πέρασε, αφού «Βρε μαμά, όλα τα παιδιά του κόσμου είναι καλά!»
Μη με παρεξηγείτε, μα αρνούμαι να «ξεφτίσω» τη μαγεία των Χριστουγέννων, επειδή απλά μεγαλώνω και που αν δεν μου το υπενθυμίζατε εσείς, θα το είχα μάλλον ξεχάσει. Αρνούμαι να αποδομήσω, αυτό που εσείς θεωρείτε «παραμύθια για μικρά παιδιά», αφού το δικό μου «σεντούκι αναμνήσεων» έχει αρώματα κι εικόνες όμορφες, πασπαλισμένες με μπόλικες δόσεις αγάπης και θαλπωρής. Μυρωδιές από παππού και γιαγιά, μυρωδιές από ένα χωριό γεμάτο παιδικές φωνούλες, να λένε τα κάλαντα, χωρίς να φοβούνται να τριγυρνάνε και να χτυπάνε τις πόρτες των ανθρώπων, ένα φλουρί σε μια βασιλόπιτα, που πάντα τύχαινε σε ένα μικρό παιδί, απόδειξη πως η νέα χρονιά θα πάρει κάτι από τη δική του αύρα, μια καμπάνα στη μικρή εκκλησιά, να μας καλεί να γιορτάσουμε, με κατάνυξη τη γέννηση ενός μωρού, που έφερε την ελπίδα.
Γιατί λοιπόν να μην πιστεύω στα «υπεροχοκαταπληκτικομαγικά» Καλικαντζαράκια και τον παππούλη, με την κόκκινη στολή και την άσπρη γενειάδα; Γιατί να μη μεταφέρω αυτή τη διάθεση, του δικού μου χθες, στο σήμερα κάποιων άλλων;
Βλέπω γύρω μου, τα τελευταία χρόνια περισσότερο από ποτέ, χίλιους δυο λόγους, για τους οποίους τα Χριστούγεννα όλων μας, θα μπορούσαν να είναι «θλιμμένα» και «σκοτεινά». Όμως, ας μην γεμίζουμε με ενοχές, μια ατμόσφαιρα ελπίδας και προσμονής.
Τα Χριστούγεννα είναι πάντα μια αφετηρία αγάπης, μια πυξίδα η οποία μας οδηγεί σε όμορφα μονοπάτια, όχι μόνο εκείνες τις λίγες μέρες των γιορτών, μα αν το θέλουμε, όλο το χρόνο. Είναι η πίστη ότι μπορούμε να αλλάζουμε καθημερινά, το δικό μας μικρόκοσμο, με στόχο έναν καλύτερο κόσμο για όλους, χωρίς να επικαλούμαστε «πράξεις φιλευσπλαχνίας», μόνο για όσο διάστημα ανάβουν τα γιορτινά λαμπιόνια. Δεν χρειάζεται λοιπόν, να πάψουμε να ζούμε, το πιο όμορφο παραμύθι του κόσμου και να μην πιστεύουμε σε αυτό.
Χριστούγεννα είναι ...το στοίχημα που έχει βάλει η παιδικότητά μου, με τον εαυτό μου, πως δεν πρόκειται να ενηλικιωθεί ποτέ, μα ποτέ! Για να μπορεί πάντα, να ζει τη μαγεία, να ακούει εκείνο το καμπανάκι των Χριστουγέννων, εκείνο που έχει αποδέκτες, όλους όσοι έχουν επιλέξει να ακούν και να βλέπουν με την ψυχή και την καρδιά τους.
Χρόνια Καλά! Και του χρόνου!
#Χριστούγεννα_είναι
Bright P.S. : Τα σχόλια σας είναι σημαντικά για εμάς. Ο χώρος κάτω από την ανάρτηση προσφέρεται γι' αυτό το σκοπό. Αλλά για όσους προτιμούν να αφήσουν ένα πιο προσωπικό σχόλιο ή μια ερώτηση, μπορούν να το στείλουν εδώ.
Απαγορεύεται ρητά η εν όλω ή εν μέρει αντιγραφή, αναπαραγωγή, δημοσίευση, διασκευή και χρήση σε παράγωγο έργο, μετάφραση και εν γένει κάθε είδους χρήση των Κειμένων, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια της ιδιοκτήτριας της Ιστοσελίδας. Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
