(1 Ψήφος)

Γράμμα στο πρωτάκι μου

Πρωτάκι μου,

Πριν λίγες ημέρες χτύπησε για πρώτη φορά το κουδούνι του σχολείου για σένα.

Μπήκες στο μεγάλο προαύλιο, κοιτώντας γύρω σου με περιέργεια, εξερευνώντας τον καινούριο χώρο («Να, εδώ θα παίζω με τη μπάλα, εκεί είναι ότι πρέπει για κρυφτό, κυνηγητό…»).

Στάθηκες στη σειρά, φορώντας τα καλά σου.

Είχες λίγη αγωνία καθώς σκεφτόσουν το καινούριο σου ξεκίνημα, το διάβασμα, τους καινούριους συμμαθητές…

Όμως ένιωθες μεγάλο παιδί και στεκόσουν όλο καμάρι δίπλα στα άλλα ανθρωπάκια: πρωτάκια πια - τέρμα τα ψέματα.

Τέρμα τα μικρά σακίδια του νηπιαγωγείου! Τώρα η σχολική σου τσάντα είναι λίγο μικρότερη από το μπόι σου! Γεμάτη βιβλία, τετράδια που όλα γράφουν το όνομά σου! Είναι δικά σου, ναι! Έτοιμα για το ταξίδι σου προς τη γνώση.

Τέρμα τα στρογγυλά τραπεζάκια που καθόσασταν όλοι οι μικρούληδες μαζί, μια παρεούλα. Τώρα έχεις το θρανίο σου και το μοιράζεσαι μόνο με το διπλανό σου. Ώρα να μάθεις τι σημαίνει διπλανός στο σχολείο: κολλητός, να μοιράζεσαι τη μισή σου ημέρα μαζί του, να λες αστεία και να κρυφογελάς, να είναι το φιλαράκι σου!

Μικρό μου πρωτάκι, ήρθε η ώρα να δοκιμάσεις τα φτερά σου για πρώτη φορά μόνο σου.

Μου φαίνεσαι μικρούλι ακόμα, μα δεν είσαι πια.

Σε βλέπω να απομακρύνεσαι – η τσάντα σου στην πλάτη, το κολατσιό σου στο χέρι.

Σηκώνω το χέρι μου να σου γνέψω γεια. Σου χαμογελάω.

Γυρνάω την πλάτη μου - δάκρυσα άθελά μου.

Το μωρό μου μεγάλωσε- πάει πρώτη δημοτικού.

Καλή πρόοδο αγάπη μου. Καλή και ανέφελη πτήση προς το μέλλον σου.

Μεγαλώνεις…

Σ΄ αγαπώ,

Η μαμά.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Λυδία Ζάνη

Με λένε Λυδία και είμαι -θέλω να πιστεύω- καλά. Γεννήθηκα το σωτήριο έτος 1981 και ομολογώ ότι από τότε έχουν αλλάξει πολλά τόσο στην Ελλάδα και τον κόσμο, όσο και πάνω μου. Αφότου τελείωσα τις σπουδές μου στο ένδοξο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, ξεκίνησα να εργάζομαι στον κλάδο του PR – Marketing και προσπαθώ με μεγάλη αποτυχία να χωρέσω μέσα σε ένα 24ωρο όλα τα φιλόδοξα σχέδια μου!
Λατρεύω να βουλιάζω στις σελίδες ενός καλού βιβλίου και στις αγκαλιές των παιδιών μου! Ως μαθήτρια, είχα ως αγαπημένο μου μάθημα την έκθεση με ελεύθερο θέμα κι έτσι, ως μεγάλη πια, μου αρέσει να πιάνω μολύβι και χαρτί ή έστω πληκτρολόγιο και οθόνη και να γράφω ανενόχλητη τα πάτερημά μου!