Το αν η εκμάθηση ξένων γλωσσών είναι πολυτέλεια ή ανάγκη, το έχουν αναλύσει άλλοι, περισσότερο ειδικοί από μένα. Πιστεύω όμως πως σ' έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς και δε γνωρίζει πλέον σύνορα, η γνώση της δεύτερης γλώσσας είναι ανάγκη.
Μαθαίνοντας μια ξένη γλώσσα, γνωρίζουμε ένα νέο πολιτισμό, γινόμαστε πλουσιότεροι και μαθαίνουμε μέσα από την διαφορετικότητα, εμπλουτιζόμαστε και εμείς οι ίδιοι και προσεγγίζουμε και άλλα πράγματα εκτός της γλώσσας σαν εργαλείο επικοινωνίας. Κάθε γλώσσα είναι φορέας αξιών και αρχών, τις οποίες μπορούμε να προσεγγίσουμε μαθαίνοντάς την. Επιπλέον, η εκμάθηση ξένης γλώσσας έχει αποδειχθεί ως μια αξιόλογη άσκηση του πνεύματος.
Πριν λίγες εβδομάδες, με ιδιαίτερη χαρά αποδέχθηκα την πρόσκληση των εκπαιδευτηρίων «Ο Πλάτων», και βρέθηκα εκεί, στην Ευρωπαϊκή Μέρα Γλωσσών (έχει καθιερωθεί η 26η Σεπτεμβρίου). Και ενώ ως μέρα ακούγεται τυπική και αυστηρή, εγώ την έζησα σαν μια γιορτή.
Φτάνοντας στο σχολείο και μπαίνοντας στον προαύλιο χώρο, με συνεπήραν οι τιτιβιστές φωνές και τα γάργαρα γελάκια των παιδιών που ανά ομάδες περιφέρονταν στο χώρο. Μέσα από πρωτότυπες διασκεδαστικές δράσεις, «περιηγήθηκαν» στις γλώσσες που διδάσκονται στο σχολείο (Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Κινέζικα), ενώ συμμαθητές τους και γονείς με μητρική γλώσσα διαφορετική από τα ελληνικά, παρουσίασαν, στη γλώσσα τους, στοιχεία από την κουλτούρα τους.
Τα παιδιά έπαιξαν παιχνίδια από την κάθε χώρα, στη δική της γλώσσα, και διάλεξαν τα ίδια ένα μήνυμα, για να το διαδώσουν στις γλώσσες που γνώρισαν.
Η ατμόσφαιρα ήταν χαρούμενη, δημιουργική. Τα παιδιά γελούσαν και διασκέδαζαν.
Μαζί τους κι εγώ, που έκανα μικρά ταξίδια-αστραπή σε κάθε χώρα, έτσι, για να γευτώ λιγάκι κάτι μικρό από την καθεμιά.
«Σ' αγαπώ» ήταν η λέξη που (στιγμιαία) επέλεξα, λέξη που δεν πρέπει να ξεχνάμε να λέμε κάθε-κάθε μέρα. Λέξη που πρέπει να ακούγεται και να δείχνεται σε κάθε γλώσσα και σε κάθε λαό, με όποιο τρόπο. Χωρίς σύνορα.
Κατά τη διάρκεια της όμορφης αυτής γιορτής, είχα την ευκαιρία να ξεναγηθώ στα εκπαιδευτήρια μέσα σε μια ηλιόλουστη μέρα, εκτός αλλά και ...εντός σχολείου.
Και να παρατηρήσω τις αρχές, που το σχολείο φροντίζει να μεταφέρει στους μαθητές του.
Όλα αυτά σε τρεις βαθμίδες εκπαίδευσης με δίγλωσσα και τρίγλωσσα προγράμματα, με το Διεθνές Απολυτήριο (International Baccalaureate) και μία μεγάλη σειρά άλλων δράσεων, όπως αθλητικές δραστηριότητες, φροντιστηριακά προγράμματα Λυκείου, προγράμματα ανταλλαγής μαθητών με εκπαιδευτήρια του εξωτερικού κ.ά.
Βρισκόμουν σε ένα σχολείο που βασική αρχή του είναι η προσέγγιση της γνώσης μέσω των πολιτισμών. Που έχει ως βασικό στόχο να δημιουργήσει επιτυχημένους πολίτες της Ευρώπης και της Παγκόσμιας Κοινότητας, κρατώντας πάντα τις αξίες και τα ιδανικά της Ελλάδας.
Φεύγοντας έμεινα ενθουσιασμένη από τη λειτουργία του σχολείου και από τους ανθρώπους που γνώρισα και μου ανέλυσαν την φιλοσοφία τους, μα πάνω απ΄ όλα από τα πρόσωπα των μικρών και μεγάλων μαθητών. Φωτεινά, γεμάτα αυτοπεποίθηση, όρεξη και αισιοδοξία, χωρίς σύνορα.
Οδηγώντας στην επιστροφή και πηγαίνοντας να πάρω το δικό μου παιδί από το σχολείο του, δεν κρύβω ότι ένιωσα ποικίλα συναισθήματα. Ιδίως στο συγκεκριμένο διάστημα που η ανάγκη μίας δασκάλας είναι απαραίτητη, προκαλώντας δυσκολίες στα παιδιά, στους γονείς, στους εργαζόμενους που πρέπει να βρίσκουν καθημερινά τρόπους να πάρουν το παιδί από το σχολείο πότε στις 12:00, στις 14:00 ή στις 16:00. Ή την ανάγκη βασικής γραφικής ύλης ή εκπαιδευτικού υλικού ή υπεύθυνης καθαριότητας. (Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά προβλήματα -χωρίς απαραίτητα να έχω και τις λύσεις- αλλά αυτό μπορεί να γίνει σε άλλη ανάρτηση).
Και μπορεί να ευχήθηκα δυνατά από μέσα μου, να μπορούσα να είχα τη δυνατότητα να στείλω κι εγώ το δικό μου παιδί στο σχολείο που μόλις είχα επισκεφθεί αλλά πιο δυνατά ευχήθηκα να μπορούσε κάποτε να βελτιωθεί όλο αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας.
Εύχομαι όλα τα παιδιά να μπορέσουν να αποκτήσουν αυτό που τους αξίζει στην εκπαίδευση και στη ζωή, το καλύτερο. Και πάντα να σκέφτονται μπροστά και όσο πιο έξω από τα όρια που άλλοι τους βάζουν.
Όταν η 5χρονη κόρη μου βγήκε από το σχολείο της, με είδε να κρατάω ψηλά ένα πινακάκι με όσα "Σ΄αγαπώ" κατάφερα να συγκεντρώσω. Έτρεξε κοντά μου φωνάζοντας χαρούμενα: "Μαμά!" και μια σκέψη πλημμύρισε την καρδιά μου και πέταξε ψηλά και μακριά: «Ο νους σου σύνορα ας μην έχει».
"Σου το 'χω πει τόσες φορές
αγάπη μου
και θα στο πω άλλες τόσες
άκου λοιπόν το σ' αγαπώ
αγάπη μου
σ' όλες της γης τις γλώσσες"
*BrightPost: Αναρτήσεις σαν αυτή, όπου προτείνουμε προϊόντα που αγαπάμε και χρησιμοποιούμε καθημερινά και ιδέες που μας ενθουσιάζουν, γίνονται σε συνεργασία με εταιρίες που εκτιμάμε και πιστεύουμε. Είναι μια μικρή βοήθεια στην προσπάθεια που κάνουμε για να διατηρήσουμε αυτή τη γωνιά στο διαδίκτυο όπου ακούγεται η φωνή μας.
Απαγορεύεται ρητά η εν όλω ή εν μέρει αντιγραφή, αναπαραγωγή, δημοσίευση, διασκευή και χρήση σε παράγωγο έργο, μετάφραση και εν γένει κάθε είδους χρήση των Κειμένων, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια της ιδιοκτήτριας της Ιστοσελίδας. Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
