«Κάποτε θα μας πνίξουν τόσα ανείπωτα λόγια» - Τάσος Λειβαδίτης

Έλα.
Το μονοπάτι για το καλοκαίρι άνοιξε. Φώς μπαίνει από τη χαραμάδα της πόρτας και σε καλεί να την ανοίξεις, να μπει ο ήλιος μέσα, να ζεστάνει

Αγαπημένε μου μπαμπά σπάνια μιλάω για εσένα, σπάνια ανοίγω την καρδιά μου για σένα ή για τη μαμά. Προσπαθώ να είμαι "σκληρή" ώστε να μην πονέσω πολύ όταν

Καλώς την Άνοιξη.

Πότε την βάζεις και πότε είσαι σε θέση να την τηρήσεις; Το σύμβολο που υποδηλώνει ένα τέλος αλλά και μια αρχή. Πόσο έτοιμος είσαι κάθε

Η αλήθεια είναι πως στις σχέσεις, αυτό που φοβίζει πολύ είναι η αλήθεια.
Το να πεις αλήθειες. Το να δείξεις τον αληθινό σου εαυτό. Το να σκεφτείς

Ισχύει σε πολλούς, πως κάπου εκεί, τέλη καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου, μια μελαγχολία μας πιάνει. Εγώ την ονομάζω «μελαγχολία του Φθινοπώρου». Αυτή τη

Σε κοιτάω. Κάθεσαι απέναντι μου, σε εκείνη την παλιά καρέκλα κουζίνας με το φαγωμένο μαξιλαράκι. Δεν σε βλέπω. Διακρίνω την φιγούρα σου. Ξέρω ότι είσαι

Mόνο γι'αυτό το πρωινό, θα χαμογελάσω όταν δω το πρόσωπό σου και θα γελάσω όταν νιώσω πως θέλω να κλάψω.

Μόνο γι'αυτό το πρωινό, θα σε αφήσω να

...ακούς τον εαυτό σου να μονολογεί, έχοντας πάρει το ανάλογο «drama queen» ύφος του, αφού όπου κι αν κοιτάξεις γύρω σου, κανένας, μα κανένας δεν δείχνει