Έχω εκφράσει στο παρελθόν το πόσο πολύ θέλω η Νικούλα να γνωρίζει το γούστο μου στη μουσική, όπως έχω περιγράψει στο Like a Rolling Stone. Έτσι, κάθε φορά που είμαστε στο αυτοκίνητο, της βάζω κάτι διαφορετικό να ακούει. Άλλες φορές της αρέσει και άλλες όχι.
Την πρώτη φορά που μπήκαμε Τρίτη απόγευμα στο αυτοκίνητο για να πάμε στη δραστηριότητά της, ανοίγω τη μουσική και ακούγονται οι πρώτες νότες και λέξεις από το "Lucy In The Sky With Diamonds" του Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band των Beatles:
"Picture yourself in a boat on a river with tangerine trees and marmalade skies..."
Αυτό ήταν. Έμεινε με το στόμα ανοικτό και τα μάτια καρφωμένα στον «διαμαντένιο ουρανό». Ρουφούσε για πρώτη φορά τις μελωδίες από το ιστορικό άλμπουμ -Άγιο Δισκοπότηρο- του Ροκ εν Ρολ. Και μόλις το τραγούδι τέλειωσε, είπε με σχεδόν πνιχτή φωνή:
«Πάλι».
Δεν είχα καμία αμφιβολία, ότι θα την μάγευε. Δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δεν είναι η τελευταία. Η μουσική του 2ου μισού του προηγούμενου αιώνα, μας έχει δώσει απερίγραπτες στιγμές μαγείας σε όλα τα είδη της και ο συγκεκριμένος δίσκος αποτελεί ένα από τα πιο λαμπερά κομμάτια της. Αναμφίβολα απαραίτητο άκουσμα για κάθε άνθρωπο που ξεκινά το ταξίδι του, αποφεύγοντας τους σκόπελους των γυφτολαϊκων ή και κάθε άλλης εφήμερης TOP-10 «επιτυχίας».
Έτσι άρχισε να βυθίζεται σιγά σιγά σε όλα τα τραγούδια του Sgt. Pepper's, το οποίο κάθε Τρίτη είναι πια το soundtrack της βόλτας μας. Το ομώνυμο τραγούδι την ξεσηκώνει. Το "With a little help" και η βελούδινη βαθιά φωνή του Ρίνγκο Σταρ, φαίνεται να τη γεμίζει αισιοδοξία -όπως τον καθένα μας- χωρίς να ξέρει το λόγο! Και το "A Day in Life" την καλμάρει απρόσμενα. Μια ματιά της γλιστρά έξω από το παράθυρο, πολύ πιο αγνή και αμόλυντη από τις ματιές που ως ενήλικοι σέρνουμε «κάθε μέρα στη ζωή μας».
"A crowd of people stood and stared, they'd seen his face before..."
«Γιατί φοράνε αυτά τα ρούχα, μπαμπά;» ρώτησε αντικρίζοντας την Ιερή Τετράδα στη φωτογραφία-σαλόνι, με τις πολύχρωμες στολές της μπάντας. «Όλοι έχουν μουστάκι, αλλά εμένα μου αρέσει περισσότερο αυτός με τα γυαλιά!» κομπάζει βλέποντας τον διοπτροφόρο Τζον και αγγίζει τη φωτογραφία του σα να θέλει να στηρίξει τα γυαλιά του καλύτερα.
Αγαπημένο της τραγούδι παραμένει η Lucy. Ενώ έχει μάθει με αρκετή ακρίβεια να τραγουδάει τις έξι λέξεις του τίτλου, η προσπάθειά της για τους υπόλοιπους στίχους παραμένει απλά αστεία, καθώς επαναλαμβάνει τους «ήχους» που φτιάχνουν οι συλλαβές έτσι όπως τις αντιλαμβάνεται. Είναι περήφανη όμως για αυτό, επιμένοντας ότι ξέρει τα λόγια και εγώ απλώς δεν τα καταλαβαίνω. Και άμα προσπαθήσω να την «αντιγράψω», μου φωνάζει ότι τα λέω λάθος.
Αυτές οι Τρίτες έχουν ομορφύνει πια. Κάθε τι που αποκτά soundtrack, ομορφαίνει εξ' ορισμού. Και τις περιμένω με ανυπομονησία. Η μικρή τρέχει, μπαίνει στο αμάξι και ανοίγει μόνη της τη μουσική, αφού ξέρει ότι από πριν έχω βάλει το κατάλληλο CD. Και το αγαπημένο της τραγούδι. Την Lucy.
Θα 'θελα πολύ, αυτές οι Τρίτες, να είναι στο μέλλον οι ευχάριστες αναμνήσεις από τα απογεύματα με τον μπαμπά, όταν δεν θα είμαι κοντά της. Και να ανατρέχει στον «Λοχία Πέπερ» όταν θέλει να αισθανθεί την ίδια μαγεία. Ίσως να είμαι κι εγώ κρυμμένος πίσω από κάποια... μανταρινιά (tangerine tree) και να την προσέχω χαμογελώντας.
{youtube}xxaOItEmu3U|650|340{/youtube}
Bright P.S. : Τα σχόλια σας είναι σημαντικά για εμάς. Ο χώρος κάτω από την ανάρτηση προσφέρεται γι' αυτό το σκοπό. Αλλά για όσους προτιμούν να αφήσουν ένα πιο προσωπικό σχόλιο ή μια ερώτηση, μπορούν να το στείλουν εδώ.
