Πράσινο – έντονο και δροσερό, γεμάτο οξυγόνο και φύση. Πράσινο για τη χλόη που καλύπτει την εξοχή σαν παχύ χαλί και σε κάνει να θέλεις να κυλιστείς πάνω του σαν παιδί.
Κίτρινο- οξύ και λαμπερό, γεμάτο ανοιξιάτικο ήλιο και ενέργεια. Κίτρινο για τις μέρες που μεγάλωσαν και σε κρατούν έξω μέχρι αργά. Κίτρινο, γεμάτο χαρά και φως.
Μωβ- ευωδιαστό και εκκεντρικό. Λιλά για την πασχαλιά που άνθισε και φέτος και σε μεθάει με το άρωμα της. Μωβ για τις βιολέτες του Επιτάφιου…
Λευκό – αγνό και εκτυφλωτικό. Λευκό για το κερί της Ανάστασης. Κάτασπρο για τις ανθισμένες νεραντζιές που κουβαλάνε άρωμα πασχαλινό και χρώμα ανέγγιχτο.
Καφετί – ροδοκόκκινο και μυρωδάτο. Καφετί για τα τσουρέκια που βγαίνουν από το φούρνο και μοσχοβολάει το σπίτι Πάσχα.
Γκρι – βαρύ και μουντό. Γκρίζο για τον ουρανό της Μεγάλης Παρασκευής. Με κάτι από θλίψη. Κάτι από χειμώνα. Έτοιμο να ξορκιστεί γρήγορα, μέχρι να χτυπήσουν οι καμπάνες της Ανάστασης.
Κόκκινο – λαμπερό, χαρούμενο και δυνατό. Κόκκινο για τα βαμμένα αυγά. Κόκκινο για τις παπαρούνες που ματώνουν στα λιβάδια. Κόκκινο για τις κορδέλες στα κεριά. Κόκκινο για να μας θυμίζει ότι υπάρχει ζωή και μετά. Μετά από κάθε θλίψη. Μετά από κάθε πόνο. Μετά από κάθε βουτιά. Κόκκινο για τη ζωή που νικάει το θάνατο, κόκκινο σαν αίμα, κόκκινο της καρδιάς!
Καλό Πάσχα!
