Ο επόμενος στόχος μου ήταν το τσιγάρο. Δεν μου αρέσει να «βιάζω» τον εαυτό μου οπότε δοκίμασα αρχικά να το ελαττώσω χρησιμοποιώντας το ηλεκτρονικό. Για μένα ήταν σημαντική επιτυχία να κάνω έστω και 1 τσιγάρο λιγότερο. Το πακέτο με τα τσιγάρα -για πολύ καιρό- πάντα στη τσάντα μου. Έτσι, για ασφάλεια... ΠΟΤΕ δεν είπα ότι θα το κόψω, αλλά από κείνη την ημέρα δεν ξανάβαλα τσιγάρο στο στόμα μου. Ήταν μια μεγάλη μου νίκη!! Εξακολουθώ να «ατμίζω» αλλά με έχω μάθει πλέον. Θέλω το χρόνο μου και μου τον δίνω!! Χωρίς να με πιέζω – και αυτό είναι το δικό μου μυστικό- θα τα καταφέρω να απαλλαγώ και από αυτό.
Και πάμε στο τρίτο και βασικότερο βαρίδι της δικής μου ζωής, την ακινησία! Η σχέση μου με τη γυμναστική ουσιαστικά ανύπαρκτη. Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνει προσπάθειες από μικρή. Μπαλέτο, τένις, βόλεϊ, γυμναστήριο με ακριβώς τα ίδια απογοητευτικά αποτελέσματα. Παραίτηση! Όλα αυτά μέχρι τα 40 μου χρόνια...
Ήταν η στιγμή που ένιωσα την ανάγκη να βλέπω το σώμα μου και να μου αρέσει, να το αγαπήσω όπως του αξίζει! Είναι άλλωστε αυτό που κουβαλά τη ψυχή, το μυαλό μου, ΕΜΕΝΑ! Όπως λοιπόν αγαπώ τη ψυχή και το μυαλό μου έτσι ήθελα να αγαπήσω και το σώμα μου. Ήξερα ότι αυτό θα έρθει μόνο αν ασχοληθώ μαζί του ουσιαστικά! Ξεκίνησα με 10 λεπτά την ημέρα. Είχα σύστημα, ήθελα να κάνω κάτι τόσο όσο δεν θα με «κουράσει» για αρχή. Ήθελα να το κάνω σιγά ώστε να μην το παρατήσω. Ήθελα να είναι ευχάριστο!
10 λεπτά ήταν αρκετά να αλλάξουν τη ζωή μου. Κάθε μέρα 10 λεπτά! Μετά ζεστό μπανάκι, μια μυρωδάτη κρέμα και το άρωμά μου. Η καθημερινή μου ιεροτελεστία.... Εγώ και το σώμα μου! Μαγική εμπειρία!!
Αυτά τα πρώτα 10 λεπτά μ' έφεραν σήμερα, σχεδόν 2 χρόνια μετά, να ζητώ από τον άντρα μου – έχω τη τύχη να είναι γυμναστής - να μου βγάζει πρόγραμμα, όχι μόνο για τα TRX, BOSU, μπάλα κλπ. αλλά και να με καθοδηγεί σωστά, έτσι ώστε να αγαπήσω και το τρέξιμο, κάτι που πάντα απεχθανόμουν!
Αυτά τα πρώτα 10 λεπτά με έκαναν να περνώ σήμερα μπροστά από το καθρέπτη και να κοιτάζω με δέος τις αλλαγές στο σώμα μου. Ναι, η γυμναστική με βοήθησε να αλλάξω. Όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή! Με τη γυμναστική ένιωσα ότι δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να κάνω, δεν μπορώ να ξεπεράσω, δεν μπορώ να νικήσω.
Αυτά τα πρώτα 10 λεπτά με κάνουν σήμερα, να αναζητώ παλιές φωτογραφίες κρυμμένες για χρόνια πολλά! Να τις απλώνω χωρίς φόβο πλέον μπροστά μου. Να τις κοιτώ όχι με λύπη και στεναχώρια αλλά με θαυμασμό! Γιατί αυτό το μικρό κορίτσι των φωτογραφιών, βρέθηκε αντιμέτωπο με πολλές δυσκολίες και τεράστια εμπόδια, ξεσπούσε στο σώμα του για πολλά χρόνια, αλλά κατάφερε να βρει τη δύναμη στα 42 να αρχίσει να αγαπά το σώμα του.
Αυτό το κορίτσι είμαι εγώ και αυτά τα πρώτα 10 λεπτά κατάφεραν τελικά να διώξουν και το τελευταίο βαρίδι της ζωής μου.
Με αυτά τα πρώτα 10 λεπτά σήμερα παίρνω το δικό μου χειροκρότημα!
*Αν θέλετε να μοιραστείτε κι εσείς εικόνες από την καθημερινότητά σας επικοινωνήστε μαζί μας.
BrightStarsNote : Τα σχόλια σας είναι σημαντικά για εμάς. Ο χώρος κάτω από την ανάρτηση προσφέρεται γι' αυτό το σκοπό. Αλλά για όσους προτιμούν να αφήσουν ένα πιο προσωπικό σχόλιο ή μια ερώτηση, μπορούν να το στείλουν εδώ.
