Χαλκιδική δεύτερο πόδι. Διακοπές και μας βρίσκει η νύχτα στο Goa. 'Eνα beach bar...θρύλο πια!
Κρυμμένο πίσω από τα βράχια σε έναν απομονωμένο κόλπο, το μπαράκι αυτό έμεινε στην ιστορία για τα απίθανα ολοήμερα κι ολονύχτια πάρτι του με κόσμο ψιλο...αλλού και μουσική εναλλακτική και φευγάτη.
Είμαι εκεί με το αμόρε... Με τα μυαλά πάνω από το κεφάλι, χαϊμαλιά στα πόδια και στα χέρια, την αρμύρα στα μαλλιά και τον ήλιο στο σώμα. Πάνω μας ένας λαμπερός ανέφελος ουρανός γεμάτος αστέρια. Ο ζεστός νοτιάς να κουνάει απαλά τα ξερά κλαδιά στις ομπρέλες κι από τον κόλπο να έρχεται ο απαλός παφλασμός των κυμάτων. Γύρω μας ο κόσμος να χοροπηδάει σαν τρελός κι εμείς να χοροπηδάμε μαζί του, με έναν έρωτα να φουσκώνει μέσα μας σαν κύμα!
Μετά από ώρα ξέφρενου ρυθμού η ένταση κόπασε. Ξημέρωνε... Δεν έφυγε κανείς. Μείναμε όλοι ξαπλωμένοι, στην άμμο. Κορμιά παντού. Στις καρέκλες, σε πετσέτες. Αγκαλιασμένοι, χαλαροί με τα μάτια στον ορίζοντα να κοιτάζουμε μια κατακόκκινη ανατολή με μάτια θολά από το ποτό, το ξενύχτι και την ευτυχία...
Η μουσική πιο χαλαρή πια, ατμοσφαιρική γεμάτη ήχους που μιλούσαν στο στομάχι. Ο ήλιος ερχόταν από μακριά αργά νωχελικά κι εκεί ανάμεσα στο λυκόφως της νέας μέρας ακούστηκε η υπέροχη μουσική, συνοδευμένη με τη βαθιά φωνή... Do you love me...like I love you!
Ξημερώσαμε εκεί. Με την φωνή του στα αυτιά μας... Τίποτε δεν είχε σημασία. Μόνο ο Αύγουστος που ζούσαμε...
Πέρασαν χρόνια πολλά... Το αμόρε το παντρεύτηκα. Το Goa είναι ξεχασμένο στα καλοκαίρια της νιότης μου και ο Νick είναι πάντα εκεί στο κάτι από dark και καλά καλυμμένο gothic κομμάτι του εαυτού μου...
BrightStarsNote : Τα σχόλια σας είναι σημαντικά για εμάς. Ο χώρος κάτω από την ανάρτηση προσφέρεται γι' αυτό το σκοπό. Αλλά για όσους προτιμούν να αφήσουν ένα πιο προσωπικό σχόλιο ή μια ερώτηση, μπορούν να το στείλουν εδώ.
[Ενημέρωση σχετικά με δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στην ιστοσελίδα]
