Η δε μαμά μου είναι το φρικιό των τάπερ. Έχει όλα τα μεγέθη και κάθε φορά που ας πούμε μια σάλτσα λιγοστεύει, δεν θα την αφήσει στο μεγάλο τάπερ, όοοοοχι, θα τη βάλει σε μικρότερο.
Οπότε τι λέει αυτό για μένα;
Καμία σωτηρία!
Και στο δικό μου σπίτι υπάρχουν τάπερ σε διάφορα μεγέθη, τα περισσότερα από τα οποία δεν τα έχω χρησιμοποιήσει ποτέ.
Θα περίμενε κανείς πως ένας Παρθένος έχει τα ντουλάπια του στην τρίχα και τα τάπερ σαν... Μπάμπουσκες.
Αμ δε!
Στο δικό μου ντουλάπι επικρατεί το χάος, το απόλυτο.
Τα τάπερ είναι πεταμένα εδώ κι εκεί, στριμωγμένα και πατικωμένα και φυσικά όποτε θέλω να χρησιμοποιήσω ένα από αυτά, δεν μπορώ ποτέ να ταιριάξω τάπερ με καπάκι, χώρια που αν πέσει ένα, ακολουθούν και τα υπόλοιπα (καταραμένη βαρύτητα, έτσι δεν μου έπεσε σήμερα και μια φέτα τυρί τοστ;).
Ναι, κορόιδευε.
Εσένα δηλαδή τα τάπερ σου δεν σε εκδικούνται;
*Αν θέλετε να μοιραστείτε κι εσείς εικόνες από την καθημερινότητά σας επικοινωνήστε μαζί μας.
Bright P.S. : Τα σχόλια σας είναι σημαντικά για εμάς. Ο χώρος κάτω από την ανάρτηση προσφέρεται γι' αυτό το σκοπό. Αλλά για όσους προτιμούν να αφήσουν ένα πιο προσωπικό σχόλιο ή μια ερώτηση, μπορούν να το στείλουν εδώ.
