Για τις στιγμές που θυμάμαι και σε ένιωθα.
Να φεύγω, πρώτη φορά, από κοντά σου, ν'αφήνω το χέρι σου για να πάω στο σχολείο. Να με ρωτάς αν διάβασα, να σου λέω ψέματα και να χαμογελάς. Να γυρνάω απ' το σχολείο και να μ' ακούς προσεκτικά, να μοιράζομαι μαζί σου τους φίλους μου, πότε χτύπησε η καρδιά μου, τι μας είπε η δασκάλα, με ποιον μάλωσα, τι έφαγα στο διάλειμμα. Να με ντύνεις για να πάω στο πρώτο πάρτι, να ξενυχτάς μαζί μου διαβάζοντας, να με βλέπεις να μεγαλώνω κι άλλο, να γίνομαι απ' το μικρό ανθρωπάκι που κράταγες στην αγκαλιά σου, ατίθασο παιδί στην εφηβεία. Να δέχεσαι να σε αμφισβητώ, να μαλώνουμε, να ανησυχείς και να φοβάσαι...
Κι ύστερα, να σε θυμάμαι πάντα και να σε νιώθω να με ζαλίζεις στα τηλέφωνα, να μην πιω πολύ, να οδηγώ προσεκτικά, να τρώω, να προσέχω τους ανθρώπους, να προσέχω πού δίνω την καρδιά μου.
Ίσως γιατί ποτέ κανείς δεν έδωσε την καρδιά του όπως την έδινες εσύ σε εμένα. Για εμένα.
Σήμερα γιορτάζεις. Για όλα όσα είπα μέχρι τώρα, για όλα όσα δεν γράφονται και για όλα όσα ξέρουν οι καρδιές μας, θα σου πω "σ'ευχαριστώ".
Γιατί είσαι πάντα κοντά μου, όπου και να 'σαι.
Γιατί αν δεν ήσουν εσύ δεν θα ήμουν εγώ.
Γιατί, αν δεν στο 'πα όσο έπρεπε τότε, άκουσέ το τώρα, μαμά:
Σ'αγαπώ.
{youtube}Ccs2rt0oSzQ|650|340{/youtube}
[photo]
BrightNote : Τα σχόλια σας είναι σημαντικά για εμάς. Ο χώρος κάτω από την ανάρτηση προσφέρεται γι' αυτό το σκοπό. Αλλά για όσους προτιμούν να αφήσουν ένα πιο προσωπικό σχόλιο ή μια ερώτηση, μπορούν να το στείλουν εδώ.
