Η φιλολογία περί της ιστορίας της έναρξης και του λοιπού Β' Παγκ. Πολέμου, άνθισε τον τελευταίο χρόνο που η "Χρυσή Αυγή" μπήκε στη Βουλή και τη ζωή μας. Ξαφνικά όλα έγιναν αλλιώς. "Ο Μεταξάς είπε το όχι" κατά το βιβλίο που διαδέχθηκε το βιβλίο του "συνωστισμού" στην 6η Δημοτικού. "Ο Γλέζος δεν κατέβασε τη σημαία, τη βρήκε" σύμφωνα με σάιτ που επικαλούνται άλλα σάιτ που στο τέλος όταν πατάς να μπεις στην 25η σελίδα από όπου αυθεντικά προέρχεται το "σοκαριστικό, ανατρεπτικό νέο"... σου βγάζει "Error 404 – η σελίδα δεν υπάρχει". Ε, όλη αυτή η προσπάθεια ανάπλασης (βιασμού δηλαδή) της ιστορίας, λέτε να άφηνε απ' έξω το κείμενο για την 28η Οκτωβρίου;
Έτσι η κόρη μου διάβασε όλα όσα ξέραμε και φθάνει στο σημείο: "Οι Έλληνες μετά την κατάληψη της χώρας, βγήκαν μαζικά στο βουνό όπου εντάχθηκαν σε αντιστασιακές ομάδες (όπως το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ)". Κι εκεί σταματά τη διήγηση και λέει αθώα: "αυτό στην παρένθεση μάς είπε ο Θρησκευτικός, που είναι υπεύθυνος για τη γιορτή, να μη το πούμε γιατί παλιότερα διαμαρτυρήθηκαν κάποιοι μαθητές-γονείς".
Η αντίδρασή μου ήταν να εκνευριστώ και να ανακοινώσω αγριεμένα ότι θα πάω να μιλήσω στον καθηγητή και να "του πω εγώ που παραχαράσσει την ιστορία". Η μικρή στεναχωρήθηκε, μούτρωσε, κάκιωσε και υποθέτω ότι φοβήθηκε να μην κάνω μανούρα και να μην στοχοποιηθεί κατ'επέκταση.
Έπρεπε να αγωνιστώ απέναντι στη προφανή παραχάραξη της ιστορίας επειδή κάποιοι ανιστόρητοι γονείς ακούν ΕΑΜ και καταλαβαίνουν ΚΚΕ αλλά και απέναντι στην έλλειψη αντίληψης μιας 15χρονης ότι όταν υπάρχει αδικία, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να μιλάμε, να αντιστεκόμαστε.
Έπρεπε ταυτόχρονα να αντισταθώ στην συσκότιση και να διδάξω ένα παιδί που ακούει, μεν, όλα αυτά εδώ και χρόνια, αλλά δεν υφίσταται και κατήχηση ώστε να πιεστεί να τα αφομοιώσει άμεσα παρότι δεν τα αντιλαμβάνεται.
Πώς το κάνεις αυτό μέσα σε μια μέρα ή δύο; Ειδικά όταν η κόρη σου αποφασίζει ότι δεν θα σου μιλάει καν. Ή πέφτεις στη λούμπα και δρας όπως ο χρυσαυγίτης ανιστόρητος γονέας, λες στον δάσκαλο ότι «αν δεν επαναφέρεις την αλήθεια, αποσύρω τη κόρη μου από τη γιορτή» και το κάνεις μάλιστα 5' πριν η γιορτή ξεκινήσει ή δρας αλλιώς, όπως θα έπρεπε να δρουν όλοι: συζητάς, περιμένεις να έχεις ξεκάθαρη σκέψη, σκέφτεσαι πάντα ότι το παιδί δεν είναι ιδιοκτησία και δεν το "αποσύρεις" ή ότι άλλο.
Το παιδί πήγε στη γιορτή του και είπε το κείμενο, χωρίς το ΕΑΜ... Στη συνέχεια υπήρξε μια εκτενής συζήτηση μαζί του -και πάλι- σχετικά με τις αξίες που ώθησαν τους ανθρώπους στο βουνό, τη διαφορετική τους καταβολή αλλά τη κοινή τους συνείδηση ότι ανήκαν στην ίδια Τάξη, η ετέρα Τάξη συνεργάστηκε με τους Γερμανούς και πρόκοψε όπως φάνηκε. Εξηγήθηκε τι ήταν το ΕΑΜ και ποιοι συμμετείχαν σε αυτό. Δεν ξέρω τι από όλα κατάλαβε, αναγνωρίζω ότι ήταν πολλά, αλλά δεν ξέρω και τι αντιλήφθηκε. Και πόσα θα βαρύνουν στην επόμενη σχολική εορτή, του χρόνου στο Λύκειο.
Το ένα μέτωπο αγώνα είναι διαρκές αν θέλω να βγει το παιδί με δυναμωμένη τη συνείδηση του ποια είναι, που ανήκει και πώς να αγωνίζεται και η ίδια. Το άλλο μέτωπο, εξίσου διαρκές, θα έχει πρόοδο από εβδομάδα, όταν θα επισκεφτώ τον καθηγητή - χωρίς να πιέζεται κανείς αφού η γιορτή θα έχει τελειώσει - την τρέχουσα εβδομάδα για ένα "αςμπέτε". Γιατί του φυλάω και μερικά "συχαρίκια" από το λόγο του μέσα στη τάξη ότι "η ομοφυλοφιλία δεν είναι καλό πράμα"...
