Μάλιστα, έχω μια απέχθεια προς τις μπάμιες που τεκμηριώθηκε στην τρυφερότατη (σαν φασολάκι; χμ) ηλικία των επτά. Τότε την πρωτοδοκίμασα και την τελευταιοδοκίμασα ταυτόχρονα, δεν μου άρεσε η υφή της δεν μου άρεσε το χρώμα της γενικά δεν αδερφάκι μου, δεν... Υπήρξαν και άλλα δημιουργήματα της Μαμάς Φύσης που μπήκαν στο ντουλάπι που το φυλάνε οι ακοίμητοι φρουροί «Μπλιαχ & Δεν», οι αγκινάρες για παράδειγμα.
Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος αλλάζει, λένε, οι αγκινάρες αμνηστεύτηκαν με τον όρο πως θα τις φτιάξει κάποιος άλλος, για κάποιο λόγο το να ξεροσταλιάζω τρόπος του λέγειν πάνω από τις αγκινάρες περιμένοντας να ξεπικρίσουν δεν με έλκει καθόλου.
Οι μπάμιες όμως παρέμειναν μπουντρουμιασμένες και αν έχεις δει αμερικανικές ταινίες με φυλακόβιους θα έχεις παρατηρήσει πως οι περισσότεροι κρατούμενοι έχουν κάποια στιγμή το δικαίωμα ακρόασης από ένα συμβούλιο αναστολών. Ετσι έχουμε μάθει εμείς το αμερικανικό ποινικό σύστημα, από τις ταινίες, γιορόνερ, τέλος πάντων, σκέφτηκα πως οι μπάμιες μπορούσαν να περάσουν από το εν λόγω συμβούλιο.
Έτσι, στην ξυλάγγουρη ηλικία των 44 ή των 45, στάθηκε μπροστά μου. Σαν να μην είχε περάσει μια μέρα από Τότε. Ξαναδοκίμασα. Επιβεβαίωσα πως σωστά είχα αποφασίσει όταν ήμουν 7 χρονών. Οι Μπλιαχ & Δεν, ανέλαβαν τα υπόλοιπα.
Η κόρη μου δεν τρώει φράουλες, δεν της αρέσουν μάλλον αυτά τα κουκουτσάκια. Δεν πειράζει. Επίσης δεν της αρέσουν τα φασολάκια. Δεν πειράζει, τρώει τον αρακά όμως, τρώει τα όσπρια εκτός από τα φασόλια γίγαντες. Ούτε με τα κολοκύθια και τις μελιτζάνες είναι φίλη. Δεν πειράζει. Ξέρω πως κάποια στιγμή, με κάποια αφορμή, μα στο σπίτι, μα σε κάποιο άλλο σπίτι, κάποιοι από τους κρατούμενους στο ντουλάπι των δικών της Μπλιαχ & Δεν, θα πάρουν αναστολή ή και αμνηστία. Είναι απλά θέμα χρόνου. Εύχομαι να αμνηστεύσει τις μελιτζάνες, ο μουσακάς θέλει παρέα...
