Αν θυμάμαι καλά, ξεκίνησες πρόσφατα να ξυρίζεσαι. Ήταν πολύ αστεία η πρώτη φορά που σου έδειξε ο πατέρας σου! Προσπαθούσε να κρατήσει σταθερό το ξυραφάκι και εσύ γελούσες! Ευτυχώς δεν κόπηκες! Μην σε νοιάζει πολύ πώς να το κρατάς. Από τα 15 σου, θα ξυρίζεσαι μονίμως κόντρα.
Τι έγινε με την κιθάρα; Προχώρησες καθόλου; Θυμάμαι πως ήσουν στα 7, όταν η ολοκαίνουργια κλασική Yamaha μέσα στην πλαστική της θήκη φάνταζε πελώρια στα χέρια σου. Έχεις ακόμα μέσα σου την κάψα να μάθεις νέα πράγματα, αλλά χωρίς εξάσκηση δε γίνεται τίποτα. Και δεν αρκεί να αγοράσεις μια ηλεκτρική κιθάρα για να λέγεσαι παίχτης. Δεν πρόκειται να γίνεις lead guitarist χωρίς σκληρή δουλειά. Όμως την δικαιολογία την είχες πάντα έτοιμη. Τελικά δεν το ήθελες αρκετά μάλλον. Γιατί όποιος θέλει κάτι πολύ, βρίσκει τρόπο, όποιος δεν το θέλει και τόσο πολύ, βρίσκει δικαιολογίες.
Στην τελευταίο τάξη του Γυμνασίου πλέον. Πόσο κοντά αισθάνεσαι τις Πανελλήνιες! Και τις φοβάσαι! Ακούς γύρω σου μεγαλύτερα παιδιά που δίνουν εξετάσεις και νιώθεις στην κυριολεξία μια θηλιά στο λαιμό σου. Η επόμενη τριετία φαντάζει βουνό. «Κρίνεται όλο σου το μέλλον σε τέσσερα μαθήματα». Ένα παιδί όμως από την επαρχία, ξέρει σίγουρα ότι θα φύγει από το σπίτι του για να σπουδασει, αν περάσει βέβαια. Και αυτή η σίγουρη «έξοδος» μοιάζει λυτρωτική. Είναι κίνητρο ισχυρό. Αλλά ότι «κρίνεται το μέλλον»; Τι χοντροειδές ψέμα! Κάποτε θα βλέπεις χιλιάδες πτυχία να πέφτουν από χέρια ανθρώπων που προσπάθησαν πάρα πολύ πριν παραδοθούν.
Αν μπορούσες πραγματικά να με ακούσεις θα σου έδινα ουρλιάζοντας μόνο μια συμβουλή: κυνήγα τα όνειρά σου. Νομίζεις πως δεν έχεις; Λάθος. Μέγα λάθος. Όλοι έχουμε όνειρα, όλοι κάναμε όνειρα στην ηλικία σου. Είναι τέτοια η φύση του ανθρώπου που θέλει όνειρα για να αναπνεύσει. Όμως υπάρχει πολλή σκόνη που τα καλύπτει. Πολλή σκόνη από το περιβάλλον μας, την κοινωνία, τα ψευτοδιλήμματα. Τους ψεύτικους στόχους. Και ξέρεις, το κακό με τη σκόνη είναι ότι δεν μπορείς να τη διώξεις εύκολα όταν αιωρείται. Όσο και αν κουνάς τα χέρια σου, στροβιλίζεται, επιστρέφει, σου μπαίνει στα μάτια. Ας την να κατακάτσει. Τότε θα δεις καθαρά. Και τότε θα τη σκουπίσεις μια και καλή.
Αν μπορούσες πραγματικά να με ακούσεις, θα σου έλεγα ότι όταν προσπερνούμε τα όνειρά μας, όταν τελικά επιλέγουμε ένα άλλο μονοπάτι, τότε από καθαρά αίσθημα αυτοσυντήρησης, αναζητούμε την ομορφιά. Και την αναζητούμε παντού. Στους ανθρώπους, στα αντικείμενα, στους τόπους. Στην «Τέχνη, τη μουσική, την ποίηση» όπως θα ακούσεις να λέει η Patti Smith. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Κανένας. Έτσι λοιπόν, θα βρεις και συ στη διαδρομή σου υπέροχους ανθρώπους. Θα ζήσεις υπέροχες στιγμές, θα φτιάξεις όμορφες ιστορίες. Και θα μαθαίνεις σε κάθε βήμα. Από τα σωστά που κάνεις, ή από τα λάθη.
Ώσπου μια μέρα, μέσα από μια δυσνόητη στοχαστική διαδικασία, όλα τα σωστά και τα λάθη θα συντονιστούν και θα γίνουν ένα κύμα προς μια και μόνο κατεύθυνση. Και όλα θα φωτίσουν. Μέσα από ένα χαμόγελο. Μέσα από ένα βλέμμα.
Απόλαυσέ το. Νιώσε το. Μύρισέ το. Ο ρόλος άλλαξε. Ο σκοπός άλλαξε. Και είναι σούπερ!
Καλό δρόμο.
Νίκος
Bright P.S. : Τα σχόλια σας είναι σημαντικά για εμάς. Ο χώρος κάτω από την ανάρτηση προσφέρεται γι' αυτό το σκοπό. Αλλά για όσους προτιμούν να αφήσουν ένα πιο προσωπικό σχόλιο ή μια ερώτηση, μπορούν να το στείλουν εδώ.
Απαγορεύεται ρητά η εν όλω ή εν μέρει αντιγραφή, αναπαραγωγή, δημοσίευση, διασκευή και χρήση σε παράγωγο έργο, μετάφραση και εν γένει κάθε είδους χρήση των Κειμένων, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια της ιδιοκτήτριας της Ιστοσελίδας. Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
