Θα σε βάλω να σχεδιάσεις πράγματα στον ουρανό με τα αστέρια. Να φτιάξεις μια κατσαρόλα και ένα τηγάνι. Ίσως και μια βάρκα.
Ξέρω πως εσύ θα σκεφτείς τα καλύτερα. Γιατί εσύ είσαι παιδί και βλέπεις πιο όμορφα πράγματα από μένα. Εγώ βλέπεις μεγάλωσα λίγο.
Θα σου μάθω να ανακαλύπτεις τα μυστικά του φεγγαριού και εκείνα που σχηματίζονται στο φως του.
Θα σε μάθω να αφουγκράζεσαι το κύμα που θα γλείφει τις πατούσες μας.
Θα σου δείξω πώς να μυρίζεις και θα σου πω πως οι μυρωδιές φτιάχνουν αναμνήσεις.
Θα με ρωτήσεις αν έχω τέτοιες αναμνήσεις.
Και θα σου απαντήσω πως έχω.
Εσύ θα βρεις ένα κοχύλι και θα το ακουμπήσεις στα χέρια μου.
Αν έχει τρυπούλα θα μου πεις πως θα το περάσεις σε ένα σκοινάκι και θα φτιάξεις ένα όμορφο κολιέ. Ένα όμορφο κολιέ για μένα!
Ξέρω πως εγώ θα το κρεμάσω στο λαιμό μου και θα καμαρώνω που ο γιος μου, μου έκανε ένα τέτοιο δώρο.
Στο τέλος θα σου πω ένα τεράστιο μυστικό.
Θα σου μαρτυρήσω πως είμαστε πλούσιοι.
Ξέρω θα γελάσεις. Θα μου πεις «μα αφού δεν έχουμε λεφτά». Και αυτό είναι αλήθεια. Μάλλον, είναι ένα μέρος της αλήθειας.
Εγώ όμως θα σε διαψεύσω. Όχι στο ότι δεν έχουμε λεφτά. Στο ότι δεν είμαστε φτωχοί.
Θα σου πω πως πλούτος στον άνθρωπο είναι η αγάπη και η οικογένεια. Είναι το μέρος που γυρνάς τα βράδια. Είναι το σπίτι σου. Ο χρυσός σου.
Ξέρω πως τώρα δε θα το καταλάβεις.
Ελπίζω όμως πως κάποτε θα το καταλάβεις.
Και μια νύχτα με φεγγάρι που θα κάνει ζέστη πολύ θα ξαπλώσεις κι εσύ ανάσκελα σε κάποια παραλία και το ίδιο μυστικό θα το μαρτυρήσεις κι εσύ στα δικά σου παιδιά μαζί με το πιο πελώριο «σ’ αγαπάω» του κόσμου!
