Είμαι καθισμένη σε ασφαλή απόσταση από σένα. Αλλά και για μένα, για να είμαι ήσυχη ότι θα πεταχτώ να σε βοηθήσω αν παραπατήσεις, αν βουλιάξεις στο νερό. Διακριτικά όμως, χωρίς υπερβολή, χωρίς να σε κάνω να αποζητάς οπωσδήποτε την παρέμβασή μου.
Με τα χεράκια σου ανακατεύεις την άμμο. Έχεις τα εργαλεία σου για να φτιάξεις έναν λόφο, ένα κάστρο, μια ολόκληρη πολιτεία. Πέφτεις στα γόνατα και ρίχνεσαι στη δουλειά. Θέλει κόπο, θέλει να ανασκουμπωθείς για να φτιάξεις τη δική σου πολιτεία, για να δώσεις στα όνειρά σου σχήμα. Η άμμος δεν είναι σταθερή. Το κύμα χτυπά το κάστρο σου, εκείνο άλλοτε αντιστέκεται, άλλοτε αφήνεται στη μοίρα του. Όμως εσύ βουτάς μια χούφτα άμμο με μανία, ξαναχτίζεις το γκρεμισμένο τοίχο και με δυο βότσαλα το θωρακίζεις.
Χαμογελώ με την επιμονή σου.
Να' ξερες...
Στη ζωή πόσες φορές θα σου γκρεμιστούν τα σχέδια, πόσες φορές τα κάστρα σου θα λαβωθούν, αλλά εσύ οφείλεις να επιμένεις να τα φτιάχνεις. Θέλει μεθοδικότητα, σκέψη, σχέδιο για να γίνει το κάστρο σου γερό, για να μην μπορεί κανένα κύμα να το πληγώσει. Θέλει όμως και έμπνευση και φαντασία για να γίνει όμορφο. Όπως τώρα που βάζεις το σημαιάκι σου στην κορυφή του κάστρου, τη δική σου πινελιά, τη δική σου προσωπικότητα.
Σε κοιτάζω να στέκεσαι κάνοντας αντηλιά με το χέρι. Ο ήλιος σε τυφλώνει καθώς χαμηλώνει, αλλά εσύ θέλεις να τον δεις κατάματα. Είναι ο ζωοδότης σου, αλλά αν δεν προσέξεις ίσως και να σε κάψει. Έχει φτιάξει για σένα ένα μονοπάτι που λαμπυρίζει. Ξεκινά από τα πόδια σου και φτάνει μέχρι εκεί που συμφιλιώνεται η θάλασσα με τον ουρανό.
Είσαι στην αρχή. Η ζωή ξεδιπλώνεται μπροστά σου, είναι αυτό το δικό σου μονοπάτι. Λάμπει γιατί είναι γεμάτο από αισιοδοξία και ελπίδα, ότι όλα θα είναι ρόδινα, όλα θα έρθουν όπως το θέλεις, γιατί έτσι πρέπει να είναι, γιατί έτσι το θέλω, γιατί είσαι στην αρχή.
Ο άνεμος ταράζει την επιφάνεια της θάλασσας εξαναγκάζοντας την να ρυτιδιάσει. Άλλοτε τη χαϊδεύει απαλά, άλλοτε εξαπολύει ριπές. Η θάλασσα απλώνεται μπροστά σου, σαν τη ζωή σου. Σάμπως η ζωή σου θα είναι μόνο γαλήνη και μπουνάτσα; Σου έχω νέα μικρούλι μου, η ζωή που θα ζήσεις δεν θα έχει μόνο νηνεμία, δεν θα είναι πάντα καλοτάξιδη. Ευτυχώς θα έχει και προβλήματα και λύπες και δάκρυα και πόνο. Γιατί τα κύματα της ζωής θα σε μάθουν το κολύμπι της επιβίωσης και της εξέλιξης.
Μην τρομάζεις... Θα έχει η ζωή σου και τη νοστιμιά της. Και αν τώρα φτύνεις το αλατισμένο νερό που γεύτηκες κατά λάθος, αργότερα θα αποζητάς το αλάτι στη ζωή σου. Ας είναι η αλμύρα τόση όση χρειάζεται, για να είναι νόστιμη η ζωή σου. Γιατί όπως και το ανάλατο φαγητό πώς να το απολαύσεις, έτσι και μια ανάλατη, χωρίς σπιρτάδα, ζωή πώς να την αντέξεις;
Αυτό το φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα έχει χρωματίσει με ένα βιολετί χρώμα τον ουρανό. Μου λες ότι σου αρέσει. Ναι, θα έχει και αυτό το χρώμα η ζωή σου, όπως και κάθε χρώμα της παλέτας, από το αγνό λευκό ως το θανατερό μαύρο.
Κάθεσαι τρέμοντας στο αεράκι του Σεπτέμβρη και κουκουλώνεσαι με την πετσέτα. Το μονοπάτι στην επιφάνεια της θάλασσας πλαταίνει. Ας είναι και το μονοπάτι που σου μέλλει να διαβείς, πλατύ και λαμπερό, όπως αυτό, καθώς ο ήλιος δύει τεράστιος στον ορίζοντα και μαζί του «παίρνει» τις εικόνες από το τελευταίο μπάνιο του καλοκαιριού.
*Αν θέλετε να μοιραστείτε κι εσείς εικόνες από την καθημερινότητά σας επικοινωνήστε μαζί μας.
BrightStarsNote : Τα σχόλια σας είναι σημαντικά για εμάς. Ο χώρος κάτω από την ανάρτηση προσφέρεται γι' αυτό το σκοπό. Αλλά για όσους προτιμούν να αφήσουν ένα πιο προσωπικό σχόλιο ή μια ερώτηση, μπορούν να το στείλουν εδώ.
Απαγορεύεται ρητά η εν όλω ή εν μέρει αντιγραφή, αναπαραγωγή, δημοσίευση, διασκευή και χρήση σε παράγωγο έργο, μετάφραση και εν γένει κάθε είδους χρήση των Κειμένων, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια της ιδιοκτήτριας της Ιστοσελίδας. Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
